Πώς μας εξαπατούν τα ΜΜΕ… 13 απο τις μεθόδους της προπαγάνδας:

Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί είναι ελεγχόμενοι άνθρωποι του καθεστώτος, ή ακόμα πολλές φορές, εκπαιδευμένοι πράκτορες με συγκεκριμένη αποστολή να περάσουν μία πληροφορία ως αδιαμφισβήτητη, αφού ως ειδικοί στα μάτια του κόσμου, αυτοί έχουνε την αρμοδιότητα να την επικυρώσουν.

Πώς μας εξαπατούν τα ΜΜΕ…
13 απο τις μεθόδους της προπαγάνδας:

    

1. ΑΥΘΕΝΤΙΑ

Βλέπουμε συχνά στα δελτία ειδήσεων και σε άλλες ενημερωτικές εκπομπές φιλοξενούμενους ανθρώπους που εκπροσωπούν μία αυθεντία, όπως οικονομολόγους, συνταγματολόγους, δικηγόρους, πολιτικούς, επιστήμονες, κυβερνητικούς εκπροσώπους κτλ. Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί είναι ελεγχόμενοι άνθρωποι του καθεστώτος, ή ακόμα πολλές φορές, εκπαιδευμένοι πράκτορες με συγκεκριμένη αποστολή να περάσουν μία πληροφορία ως αδιαμφισβήτητη, αφού ως ειδικοί στα μάτια του κόσμου, αυτοί έχουνε την αρμοδιότητα να την επικυρώσουν.

2. ΦΟΒΟΣ

Ίσως η πιο σημαντική μέθοδος κατευνασμού του πλήθους. Είναι η μέθοδος που καθηλώνει το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού αυτόματα, χωρίς κόπο και ρίσκο. Τα ΜΜΕ δημιουργούν ψεύτικες ειδήσεις για ενδεχόμενες ή και ανύπαρκτες τιμωρίες δήθεν ανυπάκουων πολιτών, ως παραδειγματισμό. Με αυτό τον τρόπο, άμεσα και χωρίς άλλες διαδικασίες, το μεγαλύτερο ποσοστό των θεατών υποκύπτει σε υπακοή, όσο άδικη κι αν είναι, για να μην πάθει τα ίδια…

3. Η “ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ”

Όταν ένα γεγονός είναι αναπόφευκτο, ή έστω αναμενόμενο να βγει στο φως, το καθεστώς φροντίζει μέσω των ΜΜΕ να ενημερώσει πρώτο τους πολίτες, λέγοντάς τους μέρος της αλήθειας, και ταυτόχρονα αποκρύπτοντας τους την υπόλοιπη αλήθεια, που συνήθως είναι και η πιο σημαντική. Επίσης, λέγοντας τη μισή αλήθεια, με ένα μόνο ψέμα μέσα σε αυτήν, μπορούν τελικά να αλλοιώνουν όλη την είδηση, και να την παρουσιάζουν σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι, παρότι την έχουν δώσει μόνοι τους. Επιπλέον, αφού έχουνε ήδη δώσει κάποιες αληθινές πληροφορίες, αποκομίζουν και το κέρδος της εγκυρότητας στα μάτια των πολιτών.

4. ΑΠΑΞΙΩΣΗ

Ό,τι φοβάται το καθεστώς, το απαξιώνει μέσω των ΜΜΕ… όταν ο μέσος πολίτης βλέπει επί μεγάλο χρονικό διάστημα στα κανάλια “τους πάντες” να απαξιώνουν κάτι που αυτός πιστεύει ή θεωρεί σωστό, ασυνείδητα μπαίνει σε μία διαδικασία φόβου και ντροπής να υποστηρίξει αυτό που πιστεύει, και σε βάθος χρόνου τείνει να αλλάξει την άποψή του γι’ αυτό.

5. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Τα ΜΜΕ συχνά προετοιμάζουν τον κόσμο για δυσάρεστες καταστάσεις που προγραμματίζει να φέρει το καθεστώς, όταν φοβάται ότι αυτές ενδέχεται να προκαλέσουν λαϊκή οργή. Αρχίζει να συζητιέται το θέμα, συνήθως αλλοιωμένο, και ακούγονται κυρίως αντίθετες φωνές από εκπαιδευμένους πράκτορες που συμπλέουν με την λαϊκή θέληση, που το κατακεραυνώνουν, δίνοντας μία αίσθηση ότι υπάρχει μεγάλη αντίδραση και θα αποφευχθούν τα δυσάρεστα. Όμως, μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, ήδη έχει μπει η πληροφορία και ο σπόρος στις συνειδήσεις των ανθρώπων, τους έχει γίνει γνωστό αυτό που έρχεται, έστω και ως πιθανότητα, ώστε όταν έρθει δεν θα αποτελέσει “σοκ”.

6. ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ

Είναι μία πολύ καλή μέθοδος του καθεστώτος για να αποφύγει την ενοχή του, να διαφεύγει ενοχοποιώντας συγκεκριμένα πρόσωπα, πολλές φορές ακόμη και τους ίδιους τους πολίτες. Και αυτό το πετυχαίνει μέσα από τα ΜΜΕ.
Κλασικό παράδειγμα αυτής της τεχνικής είναι η πασίγνωστη φράση “μαζί τα φάγαμε” που τόσο πολύ έχει διαφημιστεί …

7. ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗ

Ό,τι φοβάται το καθεστώς το δαιμονοποιεί μέσω των ΜΜΕ. Μία λέξη, ένα σύμβολο, ένα πρόσωπο… Κλασικό παράδειγμα η λέξη “Έθνος”. Είναι ίσως αυτό που το καθεστώς φοβάται περισσότερο από κάθε τι άλλο: την εκπροσώπηση των Εθνών. Επί σειρά δεκαετιών λοιπόν έχει φροντίσει να δαιμονοποιήσει τη λέξη “έθνος” και οτιδήποτε ξεκινάει με ρίζα αυτήν τη λέξη… “ Εθνικός”, “εθνισμός”, “εθνικισμός” κτλ. Ότι αρχίζει από “εθν…” είναι “κακό”! Τα ακροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη συντελούν σε αυτή τη δαιμονοποίηση. Είναι ελεγχόμενα κόμματα από το καθεστώς, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν την εθνική ιδέα, αλλά με τις κινήσεις τους, και φυσικά με την κατάλληλη προβολή τους από τα ΜΜΕ, δημιουργείται στα μάτια του απλού πολίτη ασυνείδητα η εντύπωση του “κακού”.

8. ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ

Προκειμένου να πείσει το καθεστώς τον πολίτη πιο εύκολα, βάζει τα ΜΜΕ να κάνουν δήθεν έρευνες για τα ζητήματα που το ενοχλούν, χρησιμοποιώντας εκπαιδευμένους δημοσιογράφους – ερευνητές, οι οποίοι φροντίζουν να δείχνουν ουδέτεροι ως προς την έρευνά τους, μάλιστα αρχικά τάσσονται δήθεν αντικαθεστωτικά, αλλά στο τέλος καταλήγουν στο αντίθετο συμπέρασμα που στην πραγματικότητα ήταν προσχεδιασμένο να καταλήξουν. Άρα ο θεατής μένει με την εντύπωση ότι η έρευνα ήταν ουδέτερη και όχι κατευθυνόμενη από πριν, και το τελικό της συμπέρασμα αληθινό.

9. ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ

Τα ΜΜΕ, εκτός από τις ενημερωτικές και ειδησεογραφικές εκπομπές, δίνουν μεγάλη βαρύτητα και στις ψυχαγωγικές και στις αθλητικές. Έτσι δημιουργείται ένα σύστημα προσωπικοτήτων, αγαπητών στον κόσμο. Πολλές φορές έχουμε δει πρόσωπα από τον χώρο του αθλητισμού, ή της τέχνης, ή του Star system να εμπλέκονται στην πολιτική και να γίνονται ακόμη και βουλευτές. Σίγουρα όμως και πολύ συχνότερα τους έχουμε δει να προβάλλουν τις απόψεις τους μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις, όπου και μία μόνο λέξη που θα πουν, είναι ικανή να κατευθύνει υποσυνείδητα την κοινή γνώμη των θαυμαστών τους.

10. Η “ΦΑΡΣΑ”

Είναι ένας μηχανισμός πυρόσβεσης, μία μέθοδος που λαμβάνει χώρα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Για οποιαδήποτε πληροφορία ή γεγονός βγει στο φως και δεν προλάβει να ελεγχθεί, υπάρχουν μηχανισμοί που το αποδυναμώνουν κατόπιν λέγοντας ότι ήταν απλά μια φάρσα. Στην Αμερική υπάρχουν ειδικές εβδομαδιαίες εκπομπές στην τηλεόραση, που παρουσιάζουν πολλές τέτοιες φάρσες. Φυσικά οι περισσότερες από αυτές είναι πράγματι φάρσες, όμως μέσα σε αυτές χωνεύονται εύκολα και τα πραγματικά γεγονότα. Πολλές φορές αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται και εκ των προτέρων. Όταν ένα γεγονός πρόκειται αναπόφευκτα να βγει στο φως, παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ προκαταβολικά ως αστείο, ώστε όταν συμβεί, ο κόσμος να το ξέρει ήδη και υποσυνείδητα να μην το παίρνει στα σοβαρά.

11. ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ

Όταν πρόκειται να έρθει μια αντιλαϊκή πολιτική, και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, τα ΜΜΕ την παρουσιάζουν χειρότερη από ότι πρόκειται να είναι, και φυσικά σε συνδυασμό με την “μέθοδο της προετοιμασίας”, ώστε όταν θα έρθει να είναι ηπιότερη και να γίνει πιο εύκολα δεκτή. Είναι ένα κόλπο που χρησιμοποιούν οι έμποροι. Όταν κάτι κάνει 100 και θέλουν να το πουλήσουν 150, σου λένε ότι κάνει 200, οπότε νιώθεις ότι με τα 150 έχεις κάνει μια καλή αγορά.

12. ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ (ΜΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ)

Είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιείται κυρίως στο διαδίκτυο. Όταν μία πραγματική πληροφορία διαρρέει ανεξέλεγκτα, το καθεστώς, μη μπορώντας να την εξαφανίσει, δημιουργεί δεκάδες ακόμα εκδοχές διαφορετικές για το ίδιο θέμα που αφορά η πληροφορία, ώστε ακόμα κι αν κάποιος ερευνήσει για να βρει την αλήθεια, δεν μπορεί να ξέρει ποια από όλες τις εκδοχές είναι η σωστή.

13. ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ

Όταν υπάρχουν τεκμήρια για μια ενοχή του καθεστώτος, τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν εμφανώς ψεύτικα τεκμήρια και να τα δημοσιοποιήσουν, ώστε μετά, ακόμη και τα πραγματικά να φαντάζουν στα μάτια του κόσμου, σαν ψεύτικα κι αυτά. Κλασικό παράδειγμα οι καταφανέστατα ψεύτικες φωτογραφίες των αεροψεκασμών που έχει γεμίσει το διαδίκτυο, ώστε οι αληθινές να μην έχουν καμία επίδραση τελικά.
(…συνεχίζεται…)

 

ΝΙΚΟΣ ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ

 

ΠΗΓΗ