«ΦΥΣΗ…Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΑΣ!»

  

-« Πάμε να μαζέψουμε μήλα; Έλα στο περιβόλι να δεις τα δέντρα μας » μου έλεγε ο μπαμπάς μου.
Μα εμένα δεν με ένοιαζε και πολύ τότε, γιατί ήξερα πως τα δέντρα βρίσκονταν σε καλά χέρια. Ποτέ δεν κάθισα να τον ακούσω και να τον ρωτήσω για τη φροντίδα τους, για το κλάδεμα και το αραίωμα. Να μάθω τα μυστικά, που εκείνος γνώριζε καλά.
Όταν πια δεν ήταν μαζί μου, αναγκάστηκα να κατέβω στο περβόλι μας, να καταγράψω τα δέντρα που υπήρχαν και να ρωτήσω σε γεωπόνο για τη φροντίδα που έπρεπε να τους δώσω.

Κι αυτό ήταν το πρώτο μάθημα που πήρα, αν και λιγάκι αργά…
ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ,ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙΣ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΡΩΤΑΣ …
Τώρα, ρωτάω κάθε παππού στο χωριό και κάθε γιαγιά, να κρατήσω τις γνώσεις τους ζωντανές και να μην χαθούν μαζί τους.

Για πρώτη φορά μπήκα στη διαδικασία να κλαδέψω τα δέντρα. Έπρεπε πρώτα να παρατηρήσω ποιο κλαδί ενοχλούσε τα άλλα, ποιο θα ήταν στείρο και όλα αυτά τα έκανα με πολύ ενδιαφέρον και σεβασμό, προσέχοντας να μην πληγωθεί το δέντρο.

Τώρα, που οι καρποί ωρίμασαν, με χαρά πηγαίνω κάθε μέρα να μαζέψω τα μήλα!
Μα γιατί τόσα χρόνια δεν το έκανα αυτό ποτέ με τον μπαμπά μου;;;
Γιατί δεν χάρηκα τέτοιες στιγμές μαζί του;;; Κι αυτό ήταν το δεύτερο μάθημα της φύσης προς εμένα…

ΟΤΑΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΠΟΙΗΘΕΙΣ ΚΑΤΙ,ΑΦΙΕΡΩΝΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΑΣ ΠΟΛΥ…ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΤΟΙΜΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ…

Καθώς μάζευα τα μήλα, παρατήρησα πως αυτά που σάπιζαν και ακουμπούσαν τα δυνατά μήλα, μετέφεραν τη σαπίλα και σ’εκείνα…
Τρίτο μάθημα λοιπόν…
Ο,ΤΙ ΣΑΠΙΟ ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ…Η ΣΑΠΙΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ…

Η μαμά μου έλεγε να τα αραιώνω τα μήλα όσο ακόμα ήταν μικρά, μα εγώ λυπόμουν να τα κόψω! Αυτό το συναίσθημα επέτρεψε σε πολλά μήλα να μεγαλώσουν το ένα κολλημένο στο άλλο, να σαπίσουν εύκολα και να μην μείνουν μικρά κι αδύναμα. Μερικά που τα είχα αφήσει μόνα τους στα κλαδιά, είχαν χοντρύνει και ήταν υγιέστατα…
Και να το τέταρτο μάθημα…
ΜΗΝ ΛΥΠΑΣΑΙ ΝΑ ΑΡΑΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΔΥΝΑΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΥΝΑΤΑ…

Γεμάτο το δέντρο μήλα…η αφθονία σε όλο το μεγαλείο της!
Η φύση δεν είναι τσιγκούνα και χαρίζει απλόχερα τους καρπούς της!
Μάθημα πέμπτο λοιπόν…

Η ΦΥΣΗ ΧΑΡΙΖΕΙ ΑΦΘΟΝΙΑ ΚΙ ΕΣΥ ΟΠΩΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΤΗ ΔΩΣΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΣΤΙΜΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ…

Μα το πιο σημαντικό μάθημα είναι η ευγνωμοσύνη!
ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ! ΟΣΟ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ, ΘΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΙΨΟΥΝ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ…

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ.
ΚΟΥΡΑΣΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΕ ΑΝΤΑΜΕΙΨΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΤΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ…
ΓΙΑΤΙ ΔΙΝΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ. ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ ΕΚΤΙΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ.

ΔΙΩΞΕ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ…
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΜΑΣ ΕΙΧΑΜΕ ΜΠΟΛΙΚΗ ΣΑΠΙΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΑΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.
ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΔΟΥΛΕΥΕ ΚΑΙ ΣΑΠΙΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ.

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΙ ΕΠΙΜΟΝΗ…ΟΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΟΥΝ …ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.

ΑΦΘΟΝΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΤΣΙΓΓΟΥΝΙΑ…Η ΓΝΩΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΤΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΟΛΟΚΛΗΡΟ!

 

Αφροδιτη Καρανικου