Απόγονοι δοσίλογων και ρουφιάνων των ναζί κυβερνούν την Ελλάδα

    

Ο μπαμπάς του Σημίτη εκ δεξιών του Άρη Βελουχιώτη
την ώρα που αυτός έβγαζε το γνωστό του λόγο στη Λαμία.
Από τραπεζίτης αρχικομμουνιστής!
Ο Άρης αποκεφαλίστηκε,
ο Γεώργιος μεγαλούργησε οικονομικά
και ο υιός του διέλυσε τη χώρα

«Λαδάδες», σπιούνοι, συνεργάτες των Ες-Ες, διερμηνείς της Γκεστάπο και της Βέρμαχτ, δικτάτορες και κατηγορούμενοι για δωσιλογισμό που πέρασαν από τα δικαστήρια της εποχής, άφησαν πίσω τους «σπόρους» και απόγονους που σήμερα διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική και οικονομική ζωή της υπό κατάληψη χώρας. Ουδέποτε συνταιριάξαμε και ταυτίσαμε τους γόνους με τους πρόγονους και τα κρίματα τους και ποτέ μέχρι τώρα- σε όσα έχουμε γράψει και όσα έχουμε πει για το θέμα-δεν αποδώσαμε οικογενειακές ευθύνες σε εγγόνια, γιους και κανακάρηδες του συστήματος. Όμως ενώ για όλα τα ονόματα που παραθέτουμε υπάρχει βεβαρυμένο παρελθόν, ουδείς συνεχιστής της φαμίλιας τους, το έχει αποποιηθεί.

 

Δύο τινά συμβαίνουν: Ή το επικροτούν και είναι περήφανοι γι αυτό, ή κάνουν τις…  στρουθοκαμήλους.

Πάμε λοιπόν να δούμε μερικούς από αυτούς:

• Εντύπωση και ιδιαίτερη αίσθηση έχουν δημιουργήσει οι ισχυρισμοί με παράθεση στοιχείων(τα οποία ακούμε με ενδιαφέρον μεν αλλά αναμένουμε κάποια απάντηση)για την φαμίλια του σημερινού υποψήφιου ευρωβουλευτή και πρώην υπουργού της συγκυβέρνησης, Παντελή Καψή. Τα στοιχεία έφερε στο φως ο καθηγητής Χρίστος Γούδης. Τα όσα αναφέρονται αφορούν τον παππού (πατέρα του Γιάννη Καψή) του σημερινού υποψηφίου της “Ελιάς”, τα οποία ασφαλώς προβληματίζουν. Μας λέει για το θέμα ο γνωστός καθηγητής:

“Στην «Καθημερινή» της Κυριακής της 13ης Απριλίου 2014, ο Παντελής Καψής, ως «υφυπουργός αρμόδιος για τη Δημόσια Τηλεόραση και υποψήφιος ευρωβουλευτής με την “Ελιά”», όπως παρουσιάζεται από την ίδια την εφημερίδα, δημοσίευσε άρθρο του με τίτλο: «Δεν χαρίζουμε το παρελθόν μας». Ποιο είναι όμως αυτό το παρελθόν μας; Για όσους έχουν ασθενική μνήμη, να θυμίσουμε ότι στις αρχές Ιουλίου του 1931 ιδρύθηκε η «Οργάνωσις Ελλήνων Εθνικιστών» (ΟΕΕ), τα μέλη της οποίας φορούσαν μαύρες στολές (μελανοχίτωνες) και κίτρινα περιβραχιόνια με τον βυζαντινό αετό, ενώ χαιρετούσαν τον αρχηγό τους «ρωμαϊστί» (φασιστικά δηλαδή).

Η ΟΕΕ είχε τα κεντρικά της γραφεία στο ιδιόκτητο Μέγαρον Γιάνναρου στην πλατεία Συντάγματος (Όθωνος και Φιλελλήνων 1), το οποίο ως κέντρο των Ελλήνων Εθνικιστών επονομάζονταν και «Φαιός Οίκος». Την διοίκηση ασκούσε το εικοσαμελές Μεγάλο Συμβούλιο, κατά τα πρότυπα του Μεγάλου Φασιστικού Συμβουλίου του Μουσολίνι.

Στην δωδεκαμελή ιδρυτική επιτροπή της ΟΕΕ συμμετείχαν γνωστά ονόματα της αθηναϊκής κοινωνίας, μεταξύ των οποίων ο μετέπειτα υπουργός Λάμπρος Ευταξίας και ο δημοσιογράφος Παντελής Καψής, πατέρας του επίσης δημοσιογράφου και μετέπειτα υπουργού του Πασόκ Γιάννη Καψή, και παππούς των επίσης γνωστών σήμερα δημοσιογράφων Παντελή και Μανώλη Καψή, ο οποίος έδινε και τον αντικοινοβουλευτικό τόνο του κινήματος, μέσα από το έργο του «Ο Γεώργιος Κονδύλης εν πολέμω και εν ειρήνη», που εκδόθηκε το 1934, και στο οποίο τόνιζε ότι: «Ο κοινοβουλευτισμός είναι μια αστεία υπόθεσις, ένα νόθον κατασκεύασμα. Δια των εκλογών ουδέποτε εκδηλούται το γνήσιον φρόνημα ενός λαού. Η ψήφος του ή εξαγοράζεται από τους δυνάμενους να την αγοράσουν ή υποκλέπτεται από τους κατεργαρέους».

Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερα, υπάρχει και το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του ιστορικού Ιάκωβου Χονδροματίδη: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΦΑΣΙΣΤΕΣ», με υπότιτλο: «Οι Φασιστικές και Εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου (1927 – 1936)».

Καλόν είναι πράγματι να μην χαρίζουμε το παρελθόν μας, αλλά να το τιμούμε και να τιμούμε και όσους το σέβονται. Άλλωστε, απ’ ότι φαίνεται, το παρελθόν έχει ακόμα μέλλον”.

• «Ο λαός οφείλει να ξέρει την ιστορία του», είχε πει σε περσινό τηλεοπτικό ΜΑΚΕΛΕΙΟ, ο γνωστός ιστορικός και συγγραφέας Δημοσθένης Κούκουνας. Και εμείς φροντίζουμε γι αυτό με ιστορικά ντοκουμέντα. Ο Κούκουνας παραθέτοντας στοιχεία (και ιστορικά κείμενα που κατά τον συγγραφέα πιστοποιούν ότι ο πατέρας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που ταπείνωσε την Ελλάδα στην κρίση των Ιμίων και παρέδωσε τη χώρα στους τοκογλύφους του euro, συνεργαζόταν με τους γερμανούς κατακτητές), έριξε μία ακόμα «βόμβα».
• 
  
• Στην εκπομπή αποκαλύφθηκε ότι ο παππούς του σημερινού εκπροσώπου της κυβέρνησης, Σίμου Κεδίκογλου, ήταν επίσημος επ’ αμοιβή διερμηνέας των ναζί.
• 
  
• Και ότι ο πατέρας του παραιτηθέντος πρώην υφυπουργού Ναυτιλίας Γ. Βερνίκου, συναντάται-κατά τον Δημοσθένη Κούκουνα-στις λίστες των οικονομικών δοσίλογων.

Εξαιρετικά ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία για τον πατέρα Σημίτη.

Ο πατέρας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, Γιώργος, ήταν ένας από τους πέντε πανίσχυρους ανθρώπους της κατοχικής Ελλάδας, οι οποίοι καθόριζαν εν κρυπτώ την παραχρηματιστηριακή τιμή της χρυσής λίρας!

Ο δικηγόρος Γιώργος Σημίτης ήταν τότε γενικός γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, θέση στην οποία τον είχε διορίσει ο τότε πρόεδρος, Γιώργος Μερκούρης, θείος της αείμνησης Μελίνας.

Οι αποκαλύψεις αυτές του συγγραφέα Δ. Κούκουνα για τον πατέρα του πρώην πρωθυπουργού έχουν δημιουργήσει σάλο χωρίς απάντηση. Όσο για την συμμετοχή του στην “κυβέρνηση του βουνού”, την ΠΕΕΑ του ΕΑΜ, ο συγγραφέας διευκρινίζει: “Με το ΕΑΜ αναμείχθηκε και πήγε στα βουνά αφού είχε πεθάνει ο “προστάτης” του, ο Γεώργιος Μερκούρης. Αυτό έγινε τους πρώτους μήνες του 1944, όταν πια είχε φανεί ότι ήταν βέβαιη η ήττα των Γερμανών και ορατό το τέλος της κατοχής”!

• Σύμφωνα με την έρευνα του συγγραφέα, ο παππούς του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου (και πατέρας του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου ο οποίος υπήρξε υπουργός της ΝΔ) ήταν ο άνθρωπος που κατόρθωσε να πάρει από την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου το προνόμιο για την ίδρυση εργαστασίου ηλεκτρικής ενέργειας στην λιγνιτοφόρο περιοχή της Πτολεμαΐδας. Μετά από χρόνια ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου και ο αδελφός του Στέργιος (πατέρας του κατηγορούμενου πρώην υπουργού οικονομικών της κυβέρνησης Τζέφρι, Γιώργου Παπακωνσταντίνου) το “χρυσοπούλησαν” στη ΔΕΗ.

• Ο πατέρας του πρώην υπηρεσιακού πρωθυπουργού, Όθωνας Πικραμμένος ήταν, σύμφωνα πάντα με τον συγγραφέα Δ.Κούκουνα και τα βιβλία του, ο άνθρωπος που είχε αναλάβει την αποκλειστική διακίνηση των εντύπων του Γκαίμπελς στην κατεχόμενη Ελλάδα. Συνεταιριζόμενος μάλιστα με τους εκπροσώπους του υπουργού Προπαγάνδας του Γ΄Ράϊχ, συνέστησε την Ένωση Ελληνικού και Ξένου Τύπου, της οποίας κατείχε το 51%. Ο γιος του, Παναγιώτης, πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός γράφτηκε, σε ηλικία 12 ετών, στο Γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών που είχε κλείσει μετά την κατοχή αλλά ξανάνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του 50.

• Στην περιβόητη λίστα με τους «163 οικονομικούς μεγαλοδωσίλογους, οι οποίοι κερδοσκόπησαν και πλούτισαν επί Κατοχής», δεύτερο όνομα στη σειρά είναι αυτό των προγόνων της ιστορικής επιχειρηματικής δυναστείας των καθόλα ευυπόληπτων σύγχρονων συνεχιστών της μεταπολεμικής «Χαλυβουργικής» και των δορυφορικών ενασχολήσεων τους. «Αγγελόπουλος Θ. & Υιοί, επιχειρηματίες», αναγράφεται στο βιβλίο-ντοκουμέντο του Κούκουνα που κυκλοφόρησε στις αρχές της περσινής χρονιάς, δημιούργησε σάλο- παρά την άρνηση κάποιων διαπλεκόμενων καναλαρχών να το γνωστοποιήσουν – πλην όμως δημόσια το περιεχόμενό του δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Ο συγγραφέας και ιστορικός Δημοσθένης Κούκουνας, ξετυλίγει σε ξεχωριστό κεφάλαιο, τα απαράμιλλα κατορθώματα της οικονομικής συνεργασίας της οικογένειας Αγγελόπουλων με τους Ναζί της κατοχής, 1941-44.

Σύμφωνα πάντα με όσα έχει καταγράψει ο κ. Κούκουνας και τα έχει δημοσιοποιήσει και σε αρθρογραφία του σε ανύποπτους χρόνους («Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», είναι ο ακριβής τίτλος του βιβλίου), πρωτεργάτης της συνεργασίας της οικογένειας Αγγελόπουλων με τους Γερμανούς κατακτητές ήταν ο «πάτερ φαμίλιας», Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Μέτοχοι στην μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση με τους Ναζί, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ήταν τα παιδιά του, Άγγελος Αγγελόπουλος (καθηγητής Οικονομικών), Παναγιώτης και Δημήτριος, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1986 από την οργάνωση « Ε.Ο 17Ν». Εγγονοί και σύγχρονοι συνεχιστές του οικονομικού «θαύματος» της μεγάλης επιχειρηματικής παράδοσης, οι Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος και Θεόδωρος Αγγελόπουλος (υιοί ενός εκ των μετόχων της Ελληνογερμανικής κατοχικής συνεργασίας, του Παναγιώτη Αγγελόπουλου). Μετέπειτα συνεχιστές της προόδου, οι υιοί του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος.

Κατά τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρατίθενται, οι «συνεργάτες των Γερμανών αδερφοί Αγγελόπουλοι», προέβαιναν σε μια σειρά οχυρωματικών έργων επ’ ωφελεία του γερμανικού στρατού Κατοχής και μεταξύ αυτών, κατασκεύαζαν με σίδερο και ατσάλι συρματοπλέγματα για τους Έλληνες αιχμαλώτους που συγκεντρώνονταν στα στρατόπεδα κράτησης και εκτέλεσής τους.

Πολλά έχουν γραφεί και για τον παππού του Θεόδωρου Πάγκαλου.

Στις 13 Ιουλίου του 1925 ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος, παππούς του αντιπροέδρου επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, προχώρησε στην κατάργηση της ελευθερίας του Τύπου. Ο Τύπος τέθηκε υπό ισχυρό καθεστώς λογοκρισίας, ενώ δεν ήταν λίγοι οι δημοσιογράφοι που συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, όπως ο Κύρος Κύρου, διευθυντής της εφημερίδας «Εστία» και ο δημοσιογράφος Γεώργιος Βεντήρης. Είναι ενδεικτικό ότι, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του απαγορεύθηκε η λειτουργία των εφημερίδων «Καθημερινή» και «Ριζοσπάστης». Παράλληλα, υπήρξαν μαζικές διώξεις και εκτοπισμοί πολιτικών του αντιπάλων, όπως οι Ιωάννης Μεταξάς, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Νικόλαος Πλαστήρας, Γεώργιος Παπανδρέου, ενώ το νεοσύστατο ΚΚΕ τέθηκε στο στόχαστρο.

Ο υποστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος, είχε αναλάβει την εξουσία με το κίνημα της 25ης Ιουνίου 1925, ανατρέποντας με πραξικόπημα την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου. Στις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, κατήργησε τη Βουλή με την αιτιολογία ότι «είχε χάσει την εμπιστοσύνη του Έθνους».

Στις 24 Αυγούστου του 1926 ανετράπη. Τον Δεκέμβριο του 1944 αποφυλακίστηκε μετά από τη σύλληψη του που είχε γίνει από την κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου. Στις 25 Αυγούστου 1945 συνελήφθη ως δωσίλογος, κατόπιν αποφάσεως του 6ου ανακριτικού γραφείου δωσιλόγων. Λίγες μέρες νωρίτερα του είχε ασκηθεί ποινική αγωγή για τα δημοσιευθέντα άρθρα του κατά την περίοδο της κατοχής, τα οποία, σύμφωνα με την αγωγή, εξυπηρετούσαν το έργο των εχθρών.

Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1945 αθωώθηκε οριστικά με απαλλακτικό βούλευμα από τις κατηγορίες που τον βάρυναν για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Η κατηγορία περί συνεργασίας με τις κατοχικές δυνάμεις στηριζόταν στο γεγονός ότι είχε συμμετάσχει στην ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας επί κατοχής. Υποστηρίζεται ότι η δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας στηρίχθηκε από τον Πάγκαλο για να αποτραπεί ενδεχόμενη επαναφορά του βασιλιά.

 

 

ΠΗΓΗ