ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ (3) ΚΡΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

     

Κάθε πολιτεία πρέπει να νοιάζεται για τους πολίτες της και να τους στηρίζει σε κάθε βήμα της ζωής τους.
Άλλωστε, γι αυτό οι άνθρωποι ζουν σε οργανωμένες κοινωνίες και εκλέγουν τους πιο άξιους να κυβερνήσουν την πολιτεία τους. Για να τους παρέχουν ασφάλεια.

Και ασφάλεια νιώθει κάθε πολίτης όταν λαμβάνει σωστή παιδεία, έχει επιλογές εργασίας, οργανωμένο σύστημα υγείας και ζει με αφθονία.
Όλες οι παροχές στα πόδια του κι ο πολίτης να εργάζεται με χαρά ώστε το σύστημα να είναι ανταποδοτικό.

Όμως, στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τις έννοιες πολίτης και πολιτεία, οι ίδιοι οι πολιτικοί της φροντίζουν για τον αφανισμό της δικαιοσύνης, την ισοπέδωση των αξιών, την καταστροφή κάθε υγιούς θεσμού.
Κι ένας τέτοιος είναι ο θεσμός της οικογένειας.
Μα ας δούμε πως τον αποδομεί η πολιτική των κυβερνήσεων μας.

       

« Ο Αργύρης βρήκε δουλειά σε ένα μεγάλο ξυλουργείο.
Καλό μεροκάματο, ενδιαφέρουσα τέχνη.
Θεώρησε πως αποκαταστάθηκε επαγγελματικά και τώρα ερχόταν η σειρά να δημιουργήσει την υπέροχη οικογένεια που ονειρευόταν.

Και όλα, μα όλα ήταν έτοιμα. Είχε δουλειά και ήταν τρελά ερωτευμένος με την πιο όμορφη γυναίκα.
Ένιωθε τόσο ευτυχισμένος κι έβλεπε τη ζωή να του ανοίγει διάπλατα όλες τις πόρτες.
Οι γονείς του τους αγόρασαν ένα διαμέρισμα για να μείνουν και σε λίγους μήνες η οικογένεια του μεγάλωσε καθώς ήρθε ένα γελαστό μωράκι να τη συμπληρώσει.
Κι ο Αργύρης με την Ελένη ήθελαν να κάνουν πολλά παιδιά.

Μα το ξυλουργείο που δούλευε, δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στα χρέη και τους φόρους. Έκλεισε η επιχείρηση κι ο Αργύρης έμεινε άνεργος.

Τα λεφτά από το ταμείο ανεργίας δεν επαρκούσαν για τα έξοδα της οικογένειας κι ο Αργύρης δεν σταματούσε να ψάχνει για κάτι καινούργιο.
Πέρασαν μήνες και οι λογαριασμοί του σπιτιού έμεναν απλήρωτοι.
Οι επιλογές ήταν δύο: λογαριασμοί ή επιβίωση.
Και φυσικά χωρίς σκέψη επέλεγαν κάθε φορά την επιβίωση τους. Να ψωνίζουν τα απαραίτητα για το παιδί.
Και πάλι δεν τα κατάφερναν.

Μια άλλη λύση ήταν να ζήσουν κοντά στους γονείς του Αργύρη ,που ήδη τους το είχαν προτείνει και να νοικιάσουν το σπίτι για να έχουν ως επιπλέον έσοδα το ενοίκιο.
Δεν ήταν και η καλύτερη λύση, γιατί τα νέα ζευγάρια θα πρέπει να χτίζουν τη δική τους φωλιά, να έχουν την ανεξαρτησία τους και να μεγαλώσουν τα παιδιά με τις δικές τους αξίες κι αρχές…μα δεν γινόταν αλλιώς.
Το σπίτι νοικιάστηκε και το ζευγάρι στριμώχτηκε στο δωμάτιο όπου ο Αργύρης μεγάλωσε σαν παιδί.

Σύντομα η σκέψη για δεύτερο παιδί ξεχάστηκε και ο έρωτας φιμώθηκε μιας και το ζευγάρι ένιωθε πως οι πόρτες της δημιουργίας έκλειναν.
Γιατί η οικογένεια είναι Δημιουργία….
Με υπομονή και με λίγα μεροκάματα που έκανε όπου έβρισκε ο Αργύρης και η Ελένη, η ζωή περνούσε και όλοι ήλπιζαν για κάτι καλύτερο.

Μα το σχέδιο των κυβερνήσεων δεν είναι υπερ των πολιτών αλλά στοχεύει στην εκμηδένιση τους, στον αφανισμό τους. Χωρίς έλεος.
Και η Α.Α.Δ.Ε.έκανε κατάσχεση του ενοικίου, του μοναδικού τους εσόδου, εις χείρας τρίτου.
Βρήκε δουλειά ο Αργύρης, σε μεταφορική εταιρεία, κουβαλητής. Μα ο μισθός του δεσμεύτηκε στην τράπεζα και πάλι η Α.Α.Δ.Ε. ήταν αυτή που τους χτυπούσε αλύπητα.

Η ίδια η κυβέρνηση ήθελε να τους εξοντώσει. Να μην υπάρχουν.
Μέρα με τη μέρα το γέλιο και η χαρά τους εγκατέλειπε και η θλίψη με την απόγνωση έπαιρνε τη θέση τους.
Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ;;; αιωρούνταν αναπάντητο και τους τύλιγε.
Δε θέλω να ζήσω άλλο στη χώρα αυτή…φώναξε ο Αργύρης.
Αυτή η χώρα τρώει τα παιδιά της…
Θα ψάξω έξω για δουλειά, θα τηλεφωνήσω στον Νίκο στη Γερμανία, αν υπάρχει κάτι και για μένα.
Θα φύγω πρώτος και μετά όταν όλα πάρουν το δρόμο τους, θα έρθω να σας πάρω με το παιδί.»

    

Η Α.Α.Δ.Ε., ο ψυχρός εκτελεστής των επιχειρηματιών και των οικογενειών, έκανε για άλλη μια φορά το καθήκον της ως εξολοθρευτής.
Μα ένα ενημερωτικό φυλλάδιο έπεσε στα χέρια του Αργύρη. Ένα φυλλάδιο που αποδομούσε την Α.Α.Δ.Ε., της έβγαζε τη μάσκα και την παρουσίαζε όπως είναι…έ να φάντασμα, ένα τίποτα, ένα απόλυτο μηδενικό.
Κάτι παρόμοιο με τον εφιάλτη που σε κάνει να ιδρώνεις, σε τρομάζει, σου ανεβάζει παλμούς, ώσπου κάποιος να σε ξυπνήσει με ένα ταρακούνημα και να σου πει: όνειρο ήταν, ψεύτικο, ξύπνα …τίποτα δεν ισχύει στα αλήθεια…

Και το ίδιο το ΦΕΚ της Α.Α.Δ.Ε.την χαρακτηρίζει χωρίς νομική προσωπικότητα. Ανύπαρκτη…
Υπαρκτή μόνον επειδή οι πολιτικοί μας, επέτρεψαν την ύπαρξή της και της έδωσαν ψεύτικη εξουσία.
Γιατί η πραγματική εξουσία πηγάζει από τον ίδιο το λαό…

Έναν λαό που τον κοίμισαν χρόνια τώρα και με ανορθόδοξες μεθόδους.
Έναν λαό που ό,τι γνωρίζει ως αληθινό και δικό του, είναι ψεύτικο και τα αληθινά δικά του τα έχουν καλά κρυμμένα και τον πλούτο του, τον εκμεταλλεύονται όλοι αυτοί που του πασάρουν τα ψέματα…
Έναν λαό που τρομάζει τόσο πολύ και φοβάται μην του δεσμεύσουν τα λιγοστά λεφτά του και σκύβει και υποκλίνεται στον δυνάστη του. Και ξεχνάει πως αυτός έχει την εξουσία.

Του έκαναν τέτοια πλύση εγκεφάλου που νιώθει και τύψεις πως αυτός φταίει γιατί ένας χοντρός πέταξε την περίφημη χειροβομβίδα του: « μαζί τα φάγαμε » και η έκρηξη τους τύφλωσε και τους κούφανε για να μην ακούν και να μην βλέπουν την αλήθεια.
Αυτό το ενημερωτικό φυλλάδιο της Ελλήνων Συνέλευσις, ταρακούνησε τον Αργύρη και τον ξύπνησε από τον φριχτό εφιάλτη του…

Τώρα ήξερε και θα μάθαινε κι άλλες αλήθειες και κάθε μέρα θα γινόταν και πιο δυνατός για να πολεμήσει αυτό κι αυτούς που του έκλεψαν τη χαρά της οικογένειας του και τη δυνατότητα να φέρει στον κόσμο κι άλλους απογόνους.

Αφροδιτη Καρανικου

 

ΠΗΓΗ